Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Μαύρη Κουμέρα


Κουμέρα μαύρη τζαι μουττέ
του άντρα σου καμάρι
πε μας τζ'εμάς τι έκαμες
τζαι έγινες γομάρι

Ήσουν μαύρη τζαι παστή
 κρουσμένη ποκαλάμη
τι έγινε τζαι εβόρτεψες
τζαι έφκαλες τζαι νάμι

Ήσουν στρούφος λεύτερος
ζόρικο μουγιαννούι
τωρά που επαντρεύτηκες
έγινες καττούι

Έθελες μου παντρειές
μωρό να ναννουρίζεις
τωρά που τα κατάφερες
συνέχεια παουρίζεις

Στα καρναβάλια πόννα πας
μεν ντυθείς σα ρίφι
ντύθου αράπης κόρη μου
με κούσπο τζαι στελίφι

Ντύθου νύχτα αφέγγαρη,
για  κρουσμένη λάμπα
΄ξα λάστιχο της Μισιελέν
τζαι βάλε του τζαι στάμπα


Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Που ήσουν ψες Αγ.Βαλεντίνε?????

Αχ αυτή η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.... ήταν από τις πιο ωραίες της ζωής μου!!!
Ήρτα που τη δουλειά κατενθουσιασμένη....που επρόλαβα τζαι εμαϊρεψα που τη νύχτα τζαι είσιε ένα πιάτο σπιτικό φαϊ να φάω! Τι κι αν ήταν φατζιή!
Με ούλλη μου την όρεξη έκαμα κάποιες ετοιμασίες και για το βραδυνό αλλά και για το φαϊ της άλλης μέρας.  Μια έννοια  λλιόττερη!
Αργά το απογευματάκι πιάνω τα 2/3 του Λόχου και κατεβαίνω στο Jumbo, στο Τζιμπ κατά τον Γρουτομαχαλλά άλλως "του.ρκομαχαλλας".
Επήαμε για τα καρναβαλίστικα βέβαια του λόχου. Ο λόχος επαλάβωσε, έκατσε προσοχή τζαι ήταν έτοιμος για την επιλογή στολής προς κάλυψην, απόκρυψην και παραλλαγήν.
Τελικά ερίψαν μου ούλλα τα δεδομένα..σ'ετσι ηλικίες τα μωρά θέλουν να ντυθούν σουπερμαν, κορμίτες, βασίλισσες, πεταλλούδες και λοιπα. Ο υιός μου αγαπητός επέλεξεν μίαν στολήν φαντάσματος κι έθελεν και δοντια του δράκουλα ιμισh. H άλλη έθελεν να ντυθεί δκιαολούι με τζιέρατα κλπ. Ε η αλλη έλειπε ..έκαμα εγώ την επιλογή...μια γοργόνα .
Ηθέλαν τζαι περούκκες και άλλα αξεσουάρ, ευτυχώς αρκεστήκαν στες περούκκες. ((Στο μεταξύ ο Τάτσας άψεν τα κάρβουνα για να μας ψήσει το φαϊ που προετοίμασα πριν φύω κι έπιαννεν κάθε 5 λεπτά τηλέφωνο, για διευκρινίσεις.))
Τελοσπάντων, επήαμε στο ταμείο, μπροστά μου είχεν ένα κύριο κοντά στα 45-50 εν ήταν έλλην κυπριος, αγόρασε το λοιπόν ένα βρατζιή τεράστιο γυναικείο κι ένα στρινγκ. Και δερωτώμαι, το ένα εν τησ γεναικας και το άλλο της φιλενάδας???? Ή μηπώς ήθελε να κάμει αξιούθκια με τη γεναίκα ότι τάχα έφερε της εσώρουχα και να της δείξει πρώτα τη βράκα και να μείνει στήλη άλατος...
Εν πάσει περιπτώσει, ήρθαμεν στο σπίτι σώοι, χωρίς φράγκο στη τσέπη, το φαϊ ηταν έτοιμο.
Έγινε μια οχλαγωγία, έφκαλλεν ο ένας τη περούκκα εφόρεν την άλλος, εχαχχανιζαν, εφκάλλαν φωτογραφίες κλπ.
Τέλοσπαντων επήαν σιγά σιγά για ύπνο μετά το φαί και ησύχασεν ο τόπος. Τα πιτσουνάκια εμείναμε μόνοι μας, ο ενας επήρε την Κίκα να σιέσει, ο άλλος εσωζίαζε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας πάνω στο κρεβάτι.Έκαμνε διαλογισμό, σώννει να λουθεί?? ΄Η εννα ποτζοιμηθει σαν λούνετε...ιδού η απορία.
Μετά το σκουλούκιασμα της Κίκας επέστρεψα σπίτι, μπανιαρίσκουμε ..λαλώ ...ατζιαπίσσου εννα'σιη τίποτε πόψε?? Οξά???
Ώσπου να φκώ που τους καταρράκτες του Ντουζάρα , εδιαπίστωσα ότι τελικά εν ήθελα να σιη τίποτε πόψε..δηλαδή εψές διότι ενύσταζα θανατηφόρα...
Εξάπλωσα, έπιασα τζαι το σταυρόλεξο για να μεν διώ λάθος μηνύματα...διαθεσιμότητας!
Και ...ξάφνου ακούω τον γνώριμο ήχο ΧΡΡΡΡΡΚΡΤΣΚΤΣΣΡ ΟΥ ΟΥΥ χΡΡΣΣΗΗΚΡΤΣςΚΤΡΣ
Ξαπολώ τζαι εγώ τα σταυρόλεξα...τζαι έδωκα του ύπνου μες τα αφκιά.
Όι πέζουμε!!!

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Ωδή στην Παρασκευή

Παρασκευούλα ζάχαρη παρασκευούλα  μέλιιιιι παρασκευούλα κρύο νερό που πίνουν οι αγγέλοι!!!
Και ναι κυρίες και κύριοι είναι Παρασκευή σήμερα. Η πιο ωραία μέρα της εβδομάδας
Τι ωραία να ξέρεις οτι αύριο θα τζοιμάσαι ως τες 9-10 , εκτός απροόπτου.
Ντα καλά! Αγκαλίτσα! Αγαπώ! Άσχετο.

Παρασκευή μου σ΄αγαπώ και σ' έχω στην καρδιά μου
μ' άνθρωπος είμαι κι εγώ έχω τα δικά μου.
Παρασκευή μου να 'σουνα πολλές φορές το χρόνο,
για να' μαι  αθκιασερή τες ζάμπες μου να απλώνω
Να κάθομαι στο καναπέ με 10 μαξιλάρες
να φκαίνουν που το στόμα μου ένα σωρό πελλάρες.
Να καμπανιάζω τη φωνή σαν σιερώνω ρούχα
να μου ζηλεύκει η Βανδή ακόμα τζαι η Κούκα.
Ιντα καλά, ίντα καλά είμαι πελλή τζαι λέσιην
τζαι στ'αλώνια η Φανού χαρκούμαι πως εσιέστην.
Βουράτε να βουρήσουμεν τζ'έπιαν μας ο βρώμος
για  να γλυτώσουμε τωρά πρέπει να φκούμε Τρόοδος





Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

To be or not to be

Σενάριο 1
Παρκάρει το αυτοκίνητο στο γκαράζ  της τεράστιας πολυκατοικίας.. κατεβαίνει νωχελικά με τη τσάντα στο χέρι.Ψάχνει τα κλειδιά ...Τα βρίσκει και ανοίγει το κρύο άδειο διαμέρισμα. Πετά τη τσάντα στην πολυθρόνα μπροστά στον τεράστιο καθρέφτη και ανεβαίνει αργά αργά τα σκαλοπάτια. Μπαίνει στο δωμάτιο της...νεκρική σιγή....δεν ξέρει αν απολαμβάνει πλέον αυτή την ησυχία. Γδύνεται σιγά σιγά και πάει στο μπάνιο, γεμίζει τη μπανιέρα νερό και μουλιάζει εκεί για καμιά ώρα.
Τέλειωσε, ντύθηκε και η κούραση την εγκατέλειψε νιώθωντας έτοιμη για μια ωραία βραδιά με φίλους σε μια γνωστή μπυραρία.
Το τηλέφωνο κτυπάει επίμονα όπως κάθε βράδυ τέτοια ώρα:
- Παρακαλώ
-Έλα φιλενάδα,πως πήγε η μέρα??
- Καλά πήγε, τίποτα το ιδιαίτερο.  Αρκετή δουλειά. Είναι και ένας συνάδελφος που με πιέζει να βγούμε για φαγητό αλλά του πα πως δεν πεινάω...
- Καλά είσαι τρελλή? Όπως πας δεν θα σταυρώσεις άντρα.
- Αν είναι να σταυρώσω τέτοιο αρνί προτιμώ να σταυρωθώ μονάχη.
-  Καλά δεν επιμένω ..σε μια ώρα θα μαι εκεί...
Κλείνει το τηλέφωνο και ξαπλώνει στον καναπέ αλλάζοντας κανάλια μέχρι να φτάσει η ώρα.
Πέρασε κι απόψε καλά...μια απ τα ίδια όμως..ως πότε θα πάει αυτό διερωτάται...Πολλή ησυχία, πολλή μοναξιά.

Σενάριο 2
Παρκάρει το αυτοκίνητο στο γκαράζ του σπιτιού, κατεβαίνει βιαστικά και ανοίγει. Πρώτα την υποδέχεται η απαίσια μυρωδιά από τους κεφτέδες που τηγάνισε ψες. Πετά τη τσάντα στο τραπέζι και τρέχει να ανοίξει τα παράθυρα. Ανεβαίνει βιαστικά τις σκάλες και την υποδέχεται το χάος. Τα υπνοδωμάτια χάσκουν με τα άστρωτα κρεβάτια, παπούτσια πεταγμένα στο πάτωμα όπου λάχει, ρούχα και πυζαμες πεταμένα στα κρεβάτια.
Βγάζει βιαστικά τα ρούχα της δουλειάς και προσπαθεί τη μισή ώρα που χει στη διάθεση της να σουλουπώσει αυτή την κατάσταση.Κινείται μηχανικά, τα κάνει όλα στα γρήγορα σαν καλοκουρδισμένο μηχάνημα.
Κατεβαίνει στο σαλόνι, ποπ κορν στο τραπέζι, στο πάτωμα, στο καναπέ, ένα μπισκοτάκι ξεγλίστρησε και μπηκε κάτω απ το τραπέζι, ένα γαριδάκι χαμογελά κάτω απ΄το μαξιλάρι του καναπέ. Τα μαζεύει στα γρήγορα και πάει στη κουζίνα.
Ο νεροχύτης είναι γεμάτος με πιάτα, πιατάκια, ποτήρια, φλιτζάνια...πρέπει να ζεστάνει και το φαϊ που έφτιαξε από ψες για σήμερα.
Κάποιος να πατήσει το pause!
Είναι έτοιμη να κλάψει...ακούει το αυτοκίνητο που σταματά έξω απ το σπίτι. Εφτασε ο άντρας της ζωής της...που δεν ξέρει πια αν είναι άντρας της ή απλά συγκάτοικος, ή απλά έχουν ένα συνεταιρισμό.
Συνοδεύεται από τη χορωδία ....κάποιος να φέρει ωτοασπίδες. Η χορωδία είναι παράφωνη, δε λένε το ίδιο τραγούδι. Τα νεύρα της τεντώνουν...είναι έτοιμα από στιγμή σε στιγμή να σπάσουν...
Κτυπά το τηλέφωνο..
-Παρακαλώ
-Έλα φίληηηηη, τι κάμνεις??
-Έχω δουλειά, σε παίρνω μετά..
Τρώει βιαστικά με συνοδεία φωνές και απαιτήσεις. Πάει στο μπάνιο γδύνεται βιαστικά...σ'ενα τέταρτο είναι έτοιμη για τα υπόλοιπα.
Αφού τελειώνει βάζει τα παιδιά για ύπνο, κάθεται στον καναπέ...Ωχ τι ωραία ησυχία, γιατί να μην διαρκεί περισσότερο...αχ να γινόταν να μείνει για λίγο ολομόναχη, σκέφτεται.
Ένα μισάωρο μετά  αρχίζουν τα πρώτα συμπτώματα....τα μάτια της κλείνουν, η μέση την πονάει και τα πόδια δεν την στηρίζουν πια...


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Ένα γύρο με...απ'όλα

Μόλις εθκέβασα το "Ένα παιδί μετράει τ'αστρα". Ναι...πράγματι εν το διάβασα στο σχολείο γιατί εν μ΄αρέσκει να μ' εξαναγκάζουν να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο, ειδικά άμα εν είμαι βιβλιόφιλος ...όπως ήμουν τότε. Ευτυχώς ήμουν τυχερή, η αρφή μου η μαννοΓρούτα εδκιέβαζεν τα ούλα τα λογοτεχνικά του σχολείου και έγραφε και τες περιλήψεις.
Πλέον εν είμαι έτσι...ναι είμαι των άκρων! Τωρά θέλω 2-3 βιβλία την εβδομάδα. Αν δεν έχω βιβλίο λύω μανιωδώς σταυρόλεξα...αν δεν έχω σταυρόλεξα λύω sudoku ..αν δεν έχω ούτε ποτζίνο τρώω τα νύσια μου τζαι πρήζω τον άντρα μου.(Τα νύσια του εν τρωούνται...γιαξ)
Ε τζαι που λέτε, τούτο το βιβλίο είσιεν ωραίες εκφράσεις όπως είναι το "Κολοκύθια μετά της ριγάνεως" που μου 'μεινε και θα το λέω συνέχεια (στους μάστρους μου...τζαι στον άντρα μου) έτσι στην καθαρεύουσα, εν πιο εύηχο.
Το κέρατο μου το τράγιο επίσης, το έλεα φυσικά τζαι πριν...είχα τζαι πριν.
Ωραίο βιβλίο πάντως για όποιον θέλει να το διαβάσει, βλέπεις το κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού, βλέπεις πως επιβιώνει κάποιος κάτω από αντίξοες συνθήκες. Μαθαίνεις διάφορες τοπολαλιές, των βλάχων, των γύφτων, των αστών κ.α. Επίσης, βλεπεις πως ενώ γεννιούνται όλοι με τον ίδιο τρόπο, εντούτοις δεν εχουν όλοι τες ίδιες ευκαιρίες, είσαι μια οντότητα που σε καθορίζουν τα: "από που είσαι","ποιου είσαι", "τι δουλειά κανει αυτός που του είσαι", "πόσο χρήμα έχει αυτός που του είσαι".
Συνειδητοποιεις πως άμα θέλεις κάτι πολύ, το κυνηγάς με κάθε μέσο και είτε το πετύχεις ειτε όχι ,στο τέλος  αντιλαμβάνεσαι ότι στην πορεία που ΄κανες για να κατακτήσεις αυτό το κάτι, αποκόμισες τόσες εμπειρίες, τόσα καλά και άλλα τόσα κακά, που αυτά έχουν το ζουμί. Σημασία δεν έχει ο προορισμός...αλλά το ταξίδι μέχρι να πας σ΄αυτόν. Χωρίς τα παρελκόμενα ο προορισμός δεν θα' χε ουσία.
Γι΄αυτό οι μάνες πέφτουν στη φωτιά για τα παιδιά τους...γιατί ξεσκίστηκαν στην κυριολεξία για να τα γεννήσουν, γιατί έμειναν ώρες άυπνες για να τα παρηγορήσουν, γιατί στερήθηκαν τόσα άλλα δικά τους για να τα ευχαριστήσουν, γιατί όταν αυτά αρρώστησαν αυτές πονούσαν περισσότερο, γιατι οταν αυτά κινδύνεψαν η καρδιά τους σφιχτηκε κι έχασε κάποιους κτύπους. Με λίγα λόγια  για να φτάσουν στον προορισμό τους που είναι το παιδί τους ..έπρεπε να κάνουν όλο αυτό το ταξίδι, που παιδί χωρίς όλα αυτά ...παιδί σου δεν το νιώθεις.
Βέβαια ο καθένας μπορεί να το προσαρμόσει στο δικό του ταξίδι...το ανέφερα το παράδειγμα για κάποιες φίλες συμπλογκεριστριες που συνεχώς αναρωτιουνται, γιατί να μπουν  στη διαδικάσια αυτή αν πρόκειτε να στερηθούν τόσα, για να λεν ότι έχουν παιδί και να κάθονται μετα να εξιστορούν τα βάσανα όπως κάνουν όλες οι μάνες. Φυσικά οι μάνες δεν εξιστορούν τα βάσανα τους, ενδομύχως περηφανεύονται που καταφέρνουν να κάνουν αυτό το ταξίδι με όλες τες "αντιξοότητες", αι οποίαι τελικώς δίνουν το ολο νόημα του ταξιδιού.
Ναι είμαι μια ταξιδιάρα κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. Τι ωραία ακούεται το ταξιδιάρα ..!
Ευχαριστώ  που διαβάσετε και πάλιν τες τσιόφτες μου, είμαι διατεθειμένη να σας αποζημιώσω για το χαμένο σας χρόνο. Διαθέτω ένα κλώνο "πανάνες", 2 σάκκους πατάτες, 1 σάκκο τεράτσια, μια κάσια κραμπιά, 100 μάτσες κόλιαντρο κ.α.
Παρακαλώ κάμετε τις αιτήσεις σας έγκαιρα πριν φθαρούν τα φθαρτά.


Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Εργασία και χαρά

Τελικά στο κόσμο έσιει πολλούς λαφαζάνιες, επιδειξιομανείς, εξυπνάκηδες!
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολλά ανασφαλείς. Μα πάρα πολλά!
Λαλούν για επιτεύγματα που εκάμαν, που ούτε καν η σκιά τους επέρασεν που κοντά τους...λες τζαι θέλουν να αποδείξουν ότι είναι ικανότατοι,αξεπέραστοι και ανεπανάληπτοι...Να σου λέει εγώ έκαμα το τάδε, τζινο, τούτο, να σου λέει πχ. επολέμησα το '74 τζαι για να σε πείσει να σου λαλεί ότι εγεννήθειν 4 χρόνια πριν το έτος γέννησής του, διότι στην πραγματικότητα 16 χρονων ήταν που έγινεν η εισβολή τζαι κατά συνέπεια δεν επολέμησε.
Να σου λαλεί για κατασκευές που έκαμεν κατά τη διάρκεια της δουλειάς του, τες οποίες ξέρεις που πρώτο σιέρι οτι τες εκάμαν άλλοι.
 Να σου φέρνει τες επιταγές που κόφκει που εν άσχετες με τη δουλειά, να του τες φκάλεις "κοπι" για να δείς το ποσό τζαι να γύρεις.Τάχα βαστώ πολλά εν για χόμπι που δουλεύκω. Ε τζαι χέστηκε η φοράδα στ΄αλώνι τζ'αν κρατείς τζ'αν δεν κρατείς.
Να σου κατηγορεί τους πάντες ότι εν "γάροι", "εν ρεμάλια" "τζαι γω ξέρω τους καλά τούτους"...Να σου φουμίζεται χωρίς ίχνος συστολής και μετριοφροσύνης ότι εν που τους καλλύτερους στον τομέα του, αλλά να μεν τον πεντίζει κανένας.
Να σου λαλεί ότι πνίεται στη δουλειά τζαι να τον κόφκεις να τζοιμάται, ή να εν με πρησμένα μάθκια, πέραν των 3 φορών την εφτομάδα.
Να σου λαλεί ότι οι διευθυντές εν πρέπει να δουλεύκουν (τζαι τάχα εν χάρη που μας κάμνει για τζίνα που δήθεν κάμνει...στην ουσία τζοιμάται). ..πρέπει να σκέφτουνται και να οργανώνουν τη δουλειά
( περιπλέκει τη δουλειά ουσιαστικά, ανακατώνει την για να φαίνεται ότι κάμνει κατι).
Τούτος σκέφτεται πολλά...θωρώ τον ...θκιανέφκεται έξω στον ηλιο...τζαι σκέφτεται...επομαύρισεν που τη σκέψη.
Μόλις βάλω το κλειδί στο γραφείο το πρωί έτον φάντην μπαστουνι μπροστά μου...σημειωτέον ότι το πρωί εν θέλω να δω και να μιλησω σε κανενα πριν πιω καφέ....ε λοιπόν τούτος εκατάρριψεν όλα τα δεδομένα μου....στέκεται πας το τζιέρατο μου το ζαβρί που το χαραμα του φου...τζαι διά μου 10 δουλειές πχ της μιας εφτομάδας να τες τελειώσω ως το μεσημέρι. Κι επειδή είμαι και σε άλλο πόστο ..λαλώ του εχω τζαι ποτζιεί δουλεια..λέει μου.. ε ναι προς Θεού κάμε τη δουλειά σου...οργάνωσε το χρόνο σου αλλά εν επείγον το τάδε, το τάδε τζαι το τάδε ...ως το μεσημέρι να τα στείλουμε.
 Γελά όπως τη κουγκρομηχανή τζαι συνήθως γελά μόνος του...εν τον ακολουθά άλλος. Ενίοτε ξισταυλίζει τζιόλας παρουσία μας...τζαι σίρνει μας τζαι κάτι αγγλικούρες...τάχα εν είμαι σαν τους άλλους της κατηγορίας μου...αλλά απέχω μακράν ξέρω 2 πράματα παραπάνω. Τα γράμματα του εν ιερογλυφικά..εν ξέρω εν καταλαβω γρι....
Παρόλα αυτά για να μεν μου φακκά κέντρο...βρίσκω τρόπους να το διασκεδάζω..εφκάλαμε του διάφορα παρατσούκλια...όπως εν το όνομα ενός διάσημου παραμυθά...για ευνοήτους λόγους εν θα το αναφέρω. Επίσης άλλα που του φκαλαμε εν το μαύρο γεράκι, ο "τα παντα εν σοφία εποίησεν",  ο ποθκιαβλοζάμπης κ.α.
Συνήθως κάμνω τον κΑβάτζιν για να λαλεί διάφορα τζαι να γελώ μετά.Τέσπα εν τζ'εν έντιμο τούτο...αλλά εχω κι εγω τα ελαττώματα μου.


Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Έντα τζαιρούς εφτάσαμεν

Χμμμ... έντα τζαιρούς εφτάσαμεν σιόρ.
Στες συζητήσεις του ο κόσμος λαλεί ότι το τζαιρό που ΄μασταν μιτσιοί ετρώαμεν κρέας μια φορά το μήνα, παπούτσια εκάμναν μας τσίγκενα, ελουννούμασταν μια φορά την 'εφτομά', παντού επαένναμε με τα πόδκια, τσιηπς-σιοκολάτες-παγωτά ετρώαν οι πλούσιοι...εν τζ'εν σαν τωρά που ούλλα έχουν τα έτοιμα.
 Ο παραπάνω κόσμος έκαμνεν τον υπηρέτη για να ζει, άλλη δούλα σε σπίθκια, άλλος  έκαμνεν τον μισταρκό τον ¨φτύρη", άλλος εξενιτεύκετουν τζαι έκαμνεν τον λαντζέρη, το γκαρσόνι, τον εργάτη στα εργοστάσια κλπ κλπ
 Εν τζ'εν όπως τωρά που χειρονακτική εργασία κάμνουν ελάχιστοι, με τη γεωργοκτηνοτροφία ασχολούνται λλίοι, οι παραπάνω έχουν τη δική τους δουλειά ..εν μάστροι του εαυτού τους..ναι ναι. Εν καταδέχουνται να κάμνουν τες πωλήτριες, τες ταμίες, τες καθαρίστριες. Οι πλείστοι εν σπουδαγμένοι και θέτουν ψηλά τον πήχη για μεγάλα πόστα.
 Ως εδώ ήταν η ευμάρεια! Τουλάχιστον οι γενιές που έζησαν μετά το '74 απόλαυσαν κάποια ευμάρεια οι πλείστοι...Τωρά ΟΥΛΛΑ θα αλλάξουν , θα γυρίσει ο κόσμος αξινάστραφα! Ότι λαλούμε εμείς, οι γονιοί μας, οι παππούες μας,  για το τι στερηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια...τωρά θα το λαλούν τα παιδκιά μας με λλίο διαφορετικό τρόπο.
Θα λαλούν ..ρε το τζαιρό που μασταν μιτσιοί ετρώαμε τζαι το κρέας μας, εφορούσαμε τα Νike μας, άλλο που λιξιά εν ετρώαμε, οι γονιοί μας είχαν 3 αυτοκίνητα, επαένναμε τζαι διακοπές...τωρά ίντα τούτο το κακό.

Θα θωρείς με το Ηigh Way τα γαουρούθκια να προσπερνούν, άτε τζαι κανένα λεωφορείο.
Θα μεινίσκουν ούλλοι σε διαμερίσματα τρύπες. Οι παραπάνω εν θα μπορούν να σπουδασουν, ήδη πολλοι παραιτούν τες σπουδες λόγω διδάκτρων. Θα βλέπεις ούλλους τους φούρνους να έχουν κύπριες ταμίες, ούλα τα μαγαζιά κύπριες πωλήτριες. Ε ξενοδοχεία για διακοπές εν θα πηαίννει ο κόσμος για να θωρεί αν εν κύπριοι τα γκαρσόνια που προφανώς θα είναι.Όσοι είχαν κανένα χωράφι τζαι εκαρτερούσαν να το κάμουν οικόπεδα ή το αποκαλούσαν "κατσάβραχα", θα βουρήσουν να το σάσουν να βάλλουν καμιά ρέντα να χουν να τρων..
Αυτό θα ναι το μέλλον το παιδκιών μας!!!